در ساعت‌های آغازین ۱۷ مرداد ماه ۱۴۰۳ که به نام روز خبرنگار در تقویم پارسی مستندنگاری شده، به‌خواست همکار پیشکسوت و عزیزی، یادداشتی از قلمم بر صفحه تراوش می‌کند با محتوایی به همین مناسبت.
اکنون که به خواسته‌ام از قلم زدن در بیش از یک دهه فعالیت در حوزه رسانه و ویژه‌تر در عرصه خبرنگاری می‌نگرم، بیش از پیش به رسالت سنگینم و قدرت رسانه و معجزه‌گری‌اش پی می‌برم!
رسانه کیمیاگری است که مس را به طلا یا طلا را به مس تبدیل می‌کند و قلم مرزی باریک بین این دو تبدیل در دستان خبرنگار.
گذری بر خبرها و حواشی آن در مورد رویدادها، دولت‌ها، ملت‌ها و بُرد تاثیرگذار آن بر جوامع و کشورها، قدرت رسانه را بیشتر نمایان می‌سازد که در عصر حاضر با افزایش شبکه‌های اجتماعی، این تاثیر به مراتب گسترده‌تر و همه‌گیرتر شده، از پیر و جوان گرفته تا کودک و نوجوان، از مسوول و کارمند گرفته تا خانه‌دار و سرمایه‌گذار، همه و همه متاثر از این نیروی جادویی‌اند.
این‌گونه می‌شود که با همه به چشم نیامدن‌ها و ندیده شدن‌ها، نقش خبرنگار، نقشی بینهایت ارزشمند است در خرابی و سازندگی، نکته‌ای پرتامل برای آنان که باید بدانند!
آبادی و ویرانی یک فرد، یک جامعه و یک کشور، به دست کیمیاگران رسانه رقم می‌خورد، کیمیاگرانی که غالبا به تنهایی بار دولت‌ها و ملت‌ها را بر دوش می‌کشند و جام زهر بی‌مهری‌ها را در کام.
امید که دستان پرتوان خبرنگاران ایران زمین، هماره سازنده باشد و آبادان.
